تا موسم باران , رمان خارجی تا موسم باران ,

سال ۱۹۳۰، راجپوتانا، هندوستان. الایزا که یک عکاس خبری بیست‎وهشت‎ساله است از زمان مرگ همسرش همدمی جز دوربین عکاسی‎اش ندارد. وقتی دولت بریتانیا او را برای عکاسی از زندگی خاندان سلطنتی ایالتی شاهزاده‎نشین در هندوستان به آنجا اعزام می‎کند، الایزا عزمش را جزم می‎کند تا برای خودش به عنوان عکاس شهرتی کسب کند... ولی پس از آنکه به قصر می‎رسد با مردی خوش‎پوش و جذاب به نام "جای" آشنا می‎شود و درمی‎یابد که او برادر جوان‎تر شاهزاده است و...
 

الایزا حیرت‎زده عقب‎عقب رفت و بعد دوان‎دوان از آن صحنه‎ی وحشتناک دور شد. و وقتی جیغ‎های آن زن متوقف شد، الایزا فقط می‎توانست جلزوولز آتش را بشنود. درحالی‎که شوکه شده بود خم شد، و وقتی اشک‎های روان، دیدش را تار کرد، بازوهای "جای" را دور خودش حس کرد که او را می‎کشید تا از بوی گوشت سوخته دور کند.
جای گفت: «نباید می‎دیدی.»
الایزا خودش را از بازوهای او بیرون کشید و شروع به مشت کوبیدن به سینه‎ی او کرد. «چرا باید این اتفاق می‎افتاد؟ چرا؟»
جای دوباره او را گرفت، فقط این بار محکم‌تر از قبل، و الایزا دید یکی از دست‎های جای سوخته است.